Om iets van het verdriet te distilleren gebruik ik
Niet alleen mijn geheugen maar ook de grote
Stapels schriften en dagboekjes, briefjes en agenda’s

Die op volgorde in tijd liggen, ik draag ze naar mijn
Werkkamer en typ de tijden in en ook dit wordt
Langzamerhand overzichtelijk:

Ik pak mezelf in en uit, het kado papier uit de kast
Bij mijn mamma, scherpe sneden met vlakke hand
En daarbij het schoonschrift van mijn vader

Op dozen zijn aanwezigheid, dan hang ik de jurken
Terug die al jaren niet meer mijn lijf omvatten, zwart
Op zwart op zwart