De vrouw in de film zegt het woord ‘troost’ niet
Te kennen, ik bouw er een heel verhaal omheen
En vertel het mezelf als het heel

Donker wordt, word volwassen, zei de hoofdfiguur
Vroeger maar vannacht is hij heel teder en teer
Al zijn er details die

Niet zo soepel lopen, zo doe ik lang over de scene
Waarin we in het hotel zijn vrouw tegenkomen of
Weet ik niet of hij in een keer

De route rijdt of mij afzet in een vliegtuighal en
Ook twijfel ik over de riem om zijn broek terwijl
Ik zeker ben van de

Inhoud, lang slaap ik vervolgens met slaande deuren
En hand in hand om in de morgen bedroefd wakker
Te worden

Blijkbaar is dus het woord niet schuldig aan het
Weten maar heb ik haar laten liggen in het logeerbed
Bovenop zijn lijf