hoognodig

Mijn vader zou het prachtig gevonden hebben, R.
En haar komend huwelijk, en overdreven stellen dat
Het van moed getuigt, in deze tijd –

krisis en teloorgang en ongeloof en wanstalt – toch die
Keuze te maken, een beetje zoals ik dat zeg en dan
Ontroerd, ook vanwege

Al die blijdschap van winkelpersoneel tot oudcollega
En van kennisgeving via de sociale media tot op straat
Mij de pas afsnijdend

Mijn vader zou met grote handen op zijn knieën kloppen
Een beetje zoals zijn vader deed als hij zakken met geld
Nabootste

En wij, onder de indruk van zijn rijkdom, het trukje
Probeerden na te doen, niets klonk armer dan die handjes
Op elkaar

Ik mis die spottende ogen daarboven en de simpele
Overtuiging dat – als we maar gelukkig zijn – alles
Verdiend is