Ik weet nog, zegt mijn grootste zoon, hoe ik daar
Vroeger rustig van werd, je stem en dat wat
Je vertelde, met andere woorden: doe het nog eens
Zeg nog een keer hoe
De oorlog is verdwenen, zacht flemend en dan
Strijk me nog eens over
Het hoofd en buig mijn krullen langs mijn oren
En dans voor me en ik
Doe, ik buig mijn stem en knip mijn vingers, ik
Duw de
Stofzuigerslang in zijn overhemd en leg de kat op
Zijn schouders, ik blaas
De poedersuiker over zijn neus en fotografeer zijn
Loom lijf dat lang
Nog nazit in mijn schoot, dan slaapt de telefoon
In mijn hand
Want ik denk echt, zegt hij, dat er iets zit, en hij
Wijst
Een volle hand op zijn hart, hoorbaar, zegt hij
En dan, wie komt hem halen
En op tijd, en dat fantasie niet hetzelfde is als
Die magische wereld
elbert gonggrijp
2 januari 2012 — 20:37
Vertederend, Alja!