Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

jouw eigen voorwaarden

Omdat ik me vergis in de dagen of misschien zelfs wel
In het jaar, herlees ik de decembermaanden zoals die
Van mijn hand op het internet verschenen

Hebt u hier iets aan? zowel die jaren als dat internet
En misschien ook wel die vergissing, is niet iets dat
Me echt bezig houdt

Ik ben me zelden bewust van dat wat ik waar dan ook
Veroorzaak, het is altijd dat nalaten, zet een emmer
Met water naast de

Echte kaarsen in de boom, wat we zien is een herhaling
Van de vorm, een keurslijf dat gegoten precies past
Waarin vrije beweging toch nog mogelijk blijkt

Een vers als dit, waarin we nadenken alvorens te
Schrijven, is als een overzicht van goede voornemens
Op de koelkastdeur terwijl

We best wel weten dat de inhoud van de koelkast het
Eerst genuttigd wordt, misschien toch maar terug naar
Dat gevoel van

Bovenop hem zitten en dan eens kijken wat er gebeurt
Onderwijl de juiste naam roepend en wijzen op de
Vrieskou buiten, bevroren water in

Een emmer naast een lege boom, februari, schat ik en
Een ondergronds netwerk dat mij bij hem bracht, dan
Een lege bladzijde en een gebaar van omslaan

 

« »