De maker van de foto probeert weer in het ritme
Te komen van dagelijks lezen, nachtelijke verslaving
Jaarlijks terugkerend festijn, getijdenwisseling of
Wachteropstand aan

Ginder toren, de geportretteerde doet niets anders
En neemt nog een taak daarbij: ze worstelt zich
Door urenlange beelden waarbij ze – als haar vader
Vroeger –

De spoel verkeerd op het apparaat plaatst of nu
Eenmaal met te grote handen alles achterstevoren
Probeert te draaien of met gordijnen opnieuw open
Het geheel gewoon

Molt, in de verte hoort ze haar mamma tellen en
Al voor de 10 het sussend, kwellend gebaar terwijl
Natuurlijk haar vader bij 7 al teruggegaan is naar
Zijn boek en

Stoel of op zijn knieën voor de koelkast; zij nu
Valt over de laatste traptree, ziet het water naast
De deur angstwekkend stijgen, duwt de spinnende
Poes van

Tafel, zet een truitje in elkaar, kookt een maal, belt
Een kind, vergadert met kunstminnaars en heeft
Dan een getal van 9 cijfers in haar hoofd, mijn
Torens, zegt ze

Moeten gestut, hij lacht wat, mijn torens moeten
Bewaakt, fleemt ze, hij talmt, mijn torens moeten
Omsingeld, meent ze, het water daalt, ze sluit
Haar gordijnen