Om je alleen al haar schoenen te herinneren, de slingbacks
nonchalant in haar rechterhand terwijl ze haar rok

wat omhoogtilde, hoe ze achteloos haar pumps onder de
stoel schoof en met haar tenen weer terugzocht,

hoe ze achterover op haar bed viel en haar been in de lucht
strekte terwijl ze paste en mat en dan weer

terugkwam op aarde en meteen wegliep, hoe ze naar gelang
het weertype en de kleuren haar kasten op orde

hield, de hakken keurig onderhouden naar buiten toe en dan,
weer even behendig, door de knieën ging en een

paar uitkoos en een rondje draaide voor de spiegel in de gang
en dan binnenliep, waar dan ook, alsof er nooit

nagedacht was over haar combinaties of haar gezelschap of
haar moeite met dit leven en het bestaan.