Herlezen is het kadootje boven op de kast. Je hebt het voor
jezelf laten inpakken en op je tenen weggelegd,

je zult het papiertje gladstrijken en in een lade bewaren. Je
kijkt er weken naar, weet dat het een bijzonder iets

is en dat je er blij mee zult zijn en toch aarzel je het uit te
pakken, te gebruiken, te consumeren.

Je weet wat het is maar bent bang dat je je vergist of dat de
verkoper een verkeerde stapel uitkoos, dat het stuk

gegaan is terwijl het lag te wachten of bedorven en erger
nog, dat het het mooiste is wat je aantreft, dat je

avonden bezig zult zijn met de inhoud, dat je misschien zelfs
ontroerd raakt en een nieuwe plek moet zoeken

voor dat ritueel. En zoals je dat papier zult hergebruiken, zo
doe je dat met die woorden, bijvoorbeeld hier.