Het zijn overijverige types die daar in de ochtend, elke
ochtend, een versje van maken en dan voorzichtig

over straat gaan alsof ook werkelijk alles staat te gebeuren.
Moeders die voor het raam kruisjes slaan,

ondertussen naar de stand van de maan kijkend en menen
dat de telefoon rinkelt. Buurvrouwen van

drie hoog achter die in elk laken een figuur zien, elk gewapper
een teken, nichtjes die te ver gaan in

familieverbanden en collega’s waarschijnlijk die allerlei extra
taken uitvoeren tegen geen enkele compensatie.

Zusjes tot slot die concluderen dat bepaalde genen verderfelijk
zijn terwijl vaders hoofdschuddend altijd het

tegenovergestelde hebben gezegd maar bij afwezigheid niet
worden gehoord laat staan gelezen.