diepteonderzoek

Terwijl ik op de ene plek mijn vader beschrijf in een wel heel
bijzondere entourage van herinnering en verzinsel,

wens en eerbetoon, lees ik op een andere plaats zijn werk. Ik
sjouw boodschappentassen met mappen van leer,

de dure fotoalbums die mijn moeder altijd aanschafte, waarin
hij alle schrijfsels plakte, weliswaar met dezelfde

verkeerde lijm als waarmee ik mijn collages maakte dus met
vlekken van ouderdom en gele rare bobbels maar

op volgorde en alsnog voorzien van een haaltje, sterretje en als
overal met zijn naam, soms voluit, soms alleen Sp

en beginnend met alleen de S. U weet wel, zegt de redactie daar,
wie wij ermee bedoelen. We overdrijven wat, hij

en ik, en ik sla even hard op tafel en herzie een passage, een
tere omstandigheid dit onderkomen van ons.