Dit keer is het een lief die met een Amerikaanse slee vanachter
mijn ouderlijk huis de tuin rondrijdt, het hek uit zonder

te groeten, op de lege plaatsen achterin allerlei apparatuur om
het gezin te vereeuwigen, iets dat mijn moeder

voordien deed, wij spelend in het grasveld, haar ring aan een tak,
een boomstronk, in de kelk van een bloem, een

handstand lukte nog net niet, er is een plooirokje dat over mijn
gezicht valt. Terwijl ik nog iets wil zeggen tegen

de man, passeert hij zonder te kijken en ik weet zeker dat de klus
nog niet gedaan is, ik herinner me niets van

poses en posities en zeker deed hij niets leuks met sieraden en
de natuur. Ik ben zo beledigd dat ik zelfs geen

huppeltje heb mogen doen dat ik wakker van plan ben dit meteen
te melden maar eerder aan mijn mamma dan aan hem.