wat dansend rond een lege boom

Was ik er niet die ochtend, het scherm leeg, de woorden
slechts in het hoofd, zou je ongerust zijn?

Een lege morgen was vroeger debet aan een logeerpartij,
andere rituelen zoals het gekeerd worden onder

je handen, het wachten op een gekookt eitje, een trein
door de weilanden die het thuis verbond met

vakantiebestemmingen die altijd weer op dezelfde plek
lagen. Ik pelde het ei en draaide de lege

dop en schoof het naar je toe en je lachte meewarig. De
pogingen net zo ijdel als het verzuim nu: dat

ik mezelf in de morgens oversloeg omdat ik aan mijn
bedoelingen twijfelde. Het

in elkaar gefrommelde laagje rond het verorberde ei, het
velletje nog intact, lag weldra in de vuilnisbak.