Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

in dezelfde beweging

De stad verdeelt zich door stippellijnen, krijtstrepen, vlaggen,
tenten die de ene straathoek met de andere omarmen,

halve pogingen tot aanleg van bar, open keuken, picknickplaats,
afgeschermde plashokken, normale routes, ingang

van mijn oude straat, de kabels elektriciteit van boom tot boom
en de stekker opnieuw in het stopcontact van

mijn oude buurman. Het zijn vooral de moeders die vierkante
centimeters bewaken alsof we nog onder de

Spanjaarden vechten, heringedeeld worden onder straffe hand
en uiteindelijk met veren en pek de nieuwkomer

verjagen. In de bomen hangen kleren, speeltjes voor het kind,
bungelend boven magnetrons, cassetterecorders,

rotan stoeltjes en het tafeltje van oma waarop de boeken van
vader met op het eerste blad een vergeten opdracht.

Het leven was nog nooit zo goed en goedkoop als daar: twee
oranje soezen bij het passeren van de wereld.

« »