Komen er eerst nog rozen uit de kopieermachine, droge
harde die knappen bij het vallen op het bureau,
later zijn het vlammen en knallen en stort het hele kantoor
in terwijl ik urenlijsten vermenigvuldig die
ieder nog invullen moet. Er zijn twee vrouwen die op de
schoot van een collega genomen worden,
er zijn een heleboel nieuwkomers die nog ingewerkt moeten
en mijn vader bezwijkt op straat waar mijn
moeder zich weer vreselijk aan ergert. Het zijn allemaal
fragmenten van een vorig werkend leven,
de opwinding hoe uren vol te maken en te verantwoorden
en een grote mate van collegialiteit blijkbaar, plus
een licht gemis aan mijn kibbelende ouders, terwijl de
buren op straat wijzen naar het verkoolde restant.
Harry
3 april 2018 — 12:09
Tot mij genomen en ingewerkt.