“Nou deze schreef ik dus voor mijn moeder op het
moment dat ze er eigenlijk al niet meer was, en
ook een beetje voor mezelf want ja, je komt in een
soort van vacuüm hè als iemand zoals
zij wegvalt en tegelijkertijd betekent het een nieuw
begin en als u nu oplet hoe vaak de kleur
zwart erin voorkomt of nee, eigenlijk het hooi dat
opgestapeld werd toen nog, hoewel
dat had weer meer te maken met mijn vader en mijn
geboortegrond, zie je hoe het toch eigenlijk
altijd weer over jezelf gaat, in ieder geval wil ik dit
graag opdragen aan u allen en dan ga
ik nu echt beginnen, fijn om hier te zijn trouwens dus
….”. Het spijt me, je tijd is om, dank je.
elbert gonggrijp
5 oktober 2017 — 07:01
Heel erg grappig in mijn ogen zoals je hier een gesprek in dichtvorm weergeeft zowel qua inhoud als qua vorm… Een beetje anders dan anders…
Groetjes,
Elbert
alja
5 oktober 2017 — 07:03
ik bereid een optreden voor waarin ik – zoals altijd – niets ga uitleggen of vertellen :-), fijn dat je er weer bent!
wouter
5 oktober 2017 — 10:07
Heel goed Alja, niets uitleggen, laat ze maar goed luisteren en zelf hun conclusies trekken 🙂