een terras in A.

Dichter bij de hemel wonen is ook dichter bij de hel.
Alle menselijke geluiden stijgen op,

het gekoer in de bomen niet langer van de beesten.
Het kwinkeleren gebeurt op de keurig

aangelegde terrassen hieronder, er branden vuren in
de nacht. Men stookt elkaar op, kinderen

worden vergeten en spelen eindeloos in plastic dino’s
die uit elkaar barsten van water en pret,

vrouwen schateren om nooit bedoelde grapjes en blijven
in de ochtend rood, mannen hangen

op de rieten meubels en schuren hun billen aan de
wansmaak van de familie. Honden kruipen

weg onder hun gewicht. Een geur van verschroeid vlees,
zonnebrand en sigaret, zweet en een teveel aan mens.