De een vermoedt puisterige pubers met een voorkeur voor
het getal acht, de ander ziet seniele bejaarden met

trillende aandacht voor het drieregelig vers, zelf heb ik altijd
tafels in gedachten die bedekt met papieren en

rommelige wikkels, koffiekannen en gevulde koeken met
happen eruit, het amandeltje weggesprongen in

het decolleté van de buurvrouw, van ijver en grote inzet
getuigen maar dat was natuurlijk van voor

het digitale tijdperk en voorziet nog in mijn eigen kantoor
behoefte waar ik ook ongevraagd en onbeperkt

zakjes cacao, reuze elastieken en paperclips innam. Nee,
nu klikken de uitverkoren de anderen naar

behoren weg of toe, gapend achter het scherm of vegen
makend ter goedkeuring over dat zwarte gat.

Het worden vast simpele versjes, zegt de een en de ander
denkt aan een erotisch hoogtepunt op het podium.

 

(De Turing doet weer stof opwaaien)