hetzelfde niets

Dat we samen waren, in dezelfde ruimte,
dezelfde tijdspanne, dezelfde

handeling. Dat we niet weer daarna uit
elkaar zouden vallen, ieder

voor zich. Dat het laken jouw afdruk had
en het matras en mijn lijf en dat

dat bleef. Dat mijn tekeningen zichtbaar
waren, je rug beschilderd, mijn

vingerlijnen lang. Dat we sowieso bleven.
Dat we allereerst waren. Dat

we het zeggen konden. Dat het liefde is.
Dat alles dat daarna komt van

hetzelfde niets is. Dat we niet weer. Dat
we niet nog eens. Hetzelfde gebaar.

1 reactie

Beheerder