Het leek alsof ze haar eigen wensen gemist
had, zo broos en oud noteerde ze

met haar pen in haar linkerhand mijn heimelijk
doel. Ik telde voor haar de lezers maar

het waren er nooit genoeg. Ik stelde voor
haar het verleden bij en vergat de toekomst.

Ik dacht over de juiste foto na, niet over de
manlijke vorm waarin ik mijn beroep

gewend was te profileren. Er glipte een randje
borst vanuit het jasje.

Ondertussen was zij in oorlogsgebied en sprak
met een held. Ik wil liever, zei hij,

geen woorden eraan besteden. Ach, zei ik,
en hield haar het schaaltje bonbons voor.