zonder jas

Mijn wiskundige filosofeert over de nieuwe
Afstand die tussen onze huizen

Zou kunnen ontstaan als zij in gaat op het
Aanbod van universiteit X. te C.

Er is nog niets zeker, beweert ze maar ik weet
Van de oceaan en neerstortende vogels

Van ijzer, veertig dagen dobberen in een bootje
Of lopen door een woestijn

Ik heb geen richtingsgevoel, geen zwemdiploma
Alleen haar grote glanzende ogen

En haar opgewekte stem, ik dacht aan baby’s
In mijn achtertuin, koekjes bakken

Nu ja, zegt ze, ik kan natuurlijk ook banketbakker
Worden, in mijn dorp dan maar