Hoe dichter bij de bron, ik ruik immers
De geur van mijn jeugd
Hoe minder er te schrijven valt, hoe meer
Ik terug voel en zie, de voordeur
Duwt zich terug en valt in haar slot, hoe
Minder woorden nodig zijn
Blijkbaar, ik moet meer experimenteren
Meent A. maar dit
Is de hele proef, dit ruiken aan het gras
Dit door de knieën gaan voor
Die zeldzame kleur blauw, dit plukken
Aan de blaadjes en
Alsnog hopen dat het uitkomt bij ‘houdt
Van mij, houdt van mij’
Elbert Gonggrijp
22 juni 2014 — 08:17
Ik ben hier door verrast. Een korte bondige stijl, maar niet minder veelzeggend. Vooral het gedeelte wat de bloemen betreft. Ik heb je een lange tijd niet gevolgd, maar er was in mijn leven zeer veel gaande. Iets wat nu tot rust is gekomen in de meest positieve vorm dan dat ik ooit had mogen wensen. Mocht ik je weer eens op de korte termijn zien dan vertel ik er wel meer over. .m.
Lieve groetjes Elbert
alja
22 juni 2014 — 09:01
Fijn dat het je goed gaat, Elbert, en fijn dat ik iemand kan verrassen.