Tussen de plooien in zijn gezicht haal ik
Zijn naam, hij heeft me

Dan al op mijn schouder geklopt, aan zijn
Ogen mankeert niets

Zegt hij, achterover tuimelend zit ik in de
Huiskamer van mijn ouders

En vraagt hij naar mijn huiswerk, daarna
Sluip ik de trap weer op

Nu zegt hij dat het bij iedereen anders is:
Ouder worden en dit

Verhaal, ik leun even terug, zijn klompen
Schrapen over zijn trappers