Februari. De hectaren van het geheugen
staan leeg. De toekomst is al jaren
voorbij. Maar nu ook het verleden. (Jij
nam het met je mee.) Winterlicht

maakt de feiten hard. Zee schimpt in het rond.
Wind kraakt. Koude is te horen.
Taal blijft binnen, komt niet meer uit haar woorden.
In gesloten lettergrepen wordt ingevroren.

Niets. En dat zien.
Heldere leegte, als tot ver na de komma
in de zalen van het getal tien.

Herman de Coninck, Opnieuw, 3.
uit: Bergen van onverschilligheid