De gedichten komen als laatste, dat
Wat het eerst geschreven is

Voeg ik ternauwernood toe, er is geen
Ontkomen meer aan

Terwijl het de tekst en de bedoeling
Ruimer maakt als

Ooit tevoren, adempauze tussen zijn
Wolkjes stoom

Touwtjes aan de gebeurtenissen die
Trekkend aan hun gewicht

Net even lijken te zweven boven de
Hoofdpersoon, de schrijver

Heeft het nakijken