Tussen de leden van een Duits schlagerkoor, wat
Alleenstaanden die graag zonder verplichting hun
Medestanders wilden ontmoeten en

Vrouwen zonder vaste woon- en verblijfplaats, zit
Ik eerst keurig rechtop met mijn oren omhoog het
Woord te ruilen voor wat voedsel

Later lig ik op mijn knieën en schuif de diverse
Tafels langs en zeg mijn versjes op als het gesprek
Over nieuw lied, nieuwe man, vreemd gerecht stil

Valt, mijn oren verbogen vindt men mij heel charmant
En ook zo herkenbaar hè, dat geldt ook voor de
Schlagers waarvan de koorleider even overweegt

Mijn tekst van een bepaald ritme te voorzien en
Waarom ook niet mijn voordracht uit te breiden tot
Over de grenzen?

Moeizaam kom ik na de gangen overeind, mijn bord
Nog vol, ach ja, zegt de buurvrouw, het is de leeftijd
Hè?