We zaten tegenover elkaar, jaren later
Zijn krullen verdwenen, gebleven de
Gulle lach

Hij beweerde dat hij echt om me gegeven
Had, ik dat hij een grote liefde was, toen
En even

Hij beschreef me hoe ik was, ik bleef
Een paar dagen bij dat meisje van toen
Daarna bracht ik hem naar de trein

Hij hield mijn hand, ik mopperde op de
Weg terug, schopte tegen een leeg blikje
Op straat

Te laat realiseer ik me nu dat hij een expert
Is, althans dat zegt hij, de kruisjes onder
De mail zijn nog dezelfde

Ik vermoed een zelfde afwijking naar links
Als toen, een bepaald ritme en de bril
Behoedzaam op de grond