Ze huilt heel vaak, zegt de mevrouw rechts
Maar ze zegt het altijd als ik kom
Zoals ze nog nooit de kruiswoordpuzzel heeft
Opgelost en met haar pen in de hand
Speelt, mijn mamma’s wangen zijn droog en
Koel, ze is zo rustig nu
Zegt de mevrouw links maar dat beweert ze
Altijd als ik kom
Zoals ze neuriet terwijl haar rolstoel draait
Ze zegt dat mamma in de nachten
Spookt, ‘boe’, zeg ik dan maar en wring mijn
Armen onder de hare
Mijn mamma zingt nooit, ‘hoei’ zegt ze alsof
Dat het missend woord was
Nu nog een leeg hokje vinden en wat krassen:
Taal van mijn ziel
elbert gonggrijp
30 november 2012 — 16:52
Lieve, lieve Alja, ik zag al dat het iemand had ontroerd en ook ik ben weer eens sprakeloos… Hoe schijnbaar vluchtig een pen raak bijna schrijnende beelden schetst en tegelijkertijd de omstandigheden verzacht door er quasi luchtig over te blijven schrijven…Ongelooflijk mooi!