De essentiële dingen blijven: dat ze eet en drinkt
En zich herinnert dat ik niet

Van de kerk ben, niet getrouwd, niet verdien en
Te open in mijn

Schrijven, dat ik niet elke keer kom misschien
Alsof ze ziet hoe ik me bij de deur

Omdraai, zoals ze altijd wist dat ik twee taartjes
Nam of met mijn vinger langs

Haar slagroombaksel ging, Hem weer zag of
De zoom van haar jas

Niet naaide maar vastniette, zeker dat ze daarom
Mij  niet meer aankijkt en

Wel het overig bezoek omsluit, wat kletst over
Dikke zwarte vliegen

Die, zo zegt zij, nooit eerder in haar huis waren
Geweest terwijl ik ze

Vastgekleefd op de strip boven tafel zie worstelen
Plakkend aan haar bestaan