Na vanmiddag ben ik niet meer somber gestemd over de
Ontroerende pogingen van ons mensen bij elkaar te voegen
Wat eigenlijk allang
Verloren ging, ik vul niet in wat er met de lieve stellen
-die nu mijn trappen enthousiast beklimmen-, gaat gebeuren
Noch met hun
Opnieuw verwekt kroost, ik juich al hun plannen voor mijn
Woning toe al hebben de meesten, net als ik, genoeg aan
De sfeer van het
Oude huis, niemand vanmiddag die klaagt over afmeting
Of vlek, kleur of misbruik, ze verlieven zich allemaal in de
Gedraaide spijlen van
De trap, het glas-in-lood licht, de hoogte van de muren, de
Stilte binnen de stad en allemaal betreuren ze mijn vertrek
Dat ik glimlachend afdoe als
Eigen keus, onvermijdelijk, nieuwe fase, nieuwe energie of
Ruimte in mijn hart, dat laatste bedoel ik eigenlijk iedere keer
Terwijl het hier
Alle ruimte bezit, nee, dan het donkere water voor de deur
Waarin ik nog eens mocht vallen als ik niet uitkijk bij het
Oversteken van deze levensweg
http://www.funda.nl/koop/alkmaar/huis-47754798-nieuwlandersingel-49/
elbert gonggrijp
29 september 2012 — 14:55
Alja, volgens mij zul jij dit huis voor altijd met je meedragen, muur voor muur, vlek voor vlek, elke gewaardeerd hoekje weer… Van alles zul jij de geschiedenis herinneren en het als het zover is weer een nieuwe plek geven. In het hart wordt niets verlaten, hoe goed of slecht ook… Hier moest je zijn en straks zal jij het verlaten… Het is aan de tijd wanneer(En de eventuele koper natuurlijk… :))
alja
29 september 2012 — 20:02
vanaf ’86, W., zomer in mijn hoofd, een kind in mijn buik, een man aan mijn zij
alja
30 september 2012 — 08:10
“in het hart wordt niets verlaten”, gedicht Elbert!