Ik ben er maar wil niet blijven, dat is
Vaker zo, ik onderneem de reis maar
Alleen om weer
Huiswaarts te keren, ze huilt vandaag
En eigenlijk, zegt de vrouw aan tafel
Huilt ze de hele
Tijd, ik fluister haar naam, ‘mamaatje
Liefje’ en de muziek speelt ‘ga maar
Liggen
Liefste’ en de buurvrouw zingt mee, heel
Zachtjes en ik leg mijn vingers in die van
Mijn mamma maar
Kan niet blijven, als dan ook nog de
Lieve Heer langskomt in een muzikaal
Intermezzo, ben ik
Weg, ik loop over de spoorlijn en gun
Mezelf geen tijd te huilen, ik wil alleen
Maar naar huis
Bernard Dov Wisser
13 september 2012 — 12:23
At times we are just powerless….all we can do is be company…hugs