Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

het enig antwoord

De foto die ik maak met mijn
Handen, twee van de vier zijden
Dwars door het beeld, keuze
Tussen lucht en water, blauw

Ook aan de onderkant van een sloep
Een reklamebord tegenover, de onderste
Wimpel van de vlag, de tram
In het vrije

Gedeelte van mijn focus, de
Zonnepanelen aan de overkant
Dan lichter het blad van een
Reklameposter op het raam, een spijkerbroek

Op de walkant, de poes getekend op
De openstaande deur, dan lichter
De kleur van zijn ogen, bijna wit
Dat wat ons rest

Als we de handen loslaten, schieten
Zij langs de zon omhoog, pakken
Het gebouw links waarnaast een ijle
Hijskraan, langzaam naar rechts

 

 

dit is het 2e gedicht dat ik te A. schreef, het 2e dat ik ergens anders schreef dan in mijn werkkamer – met de hand dus niet zo synchroon als in de tekstverwerker

 

« »