de oorlog is verdwenen

Mijn dochter is steeds aan het schrijven, zegt
Mijn mamma, misschien ken je haar wel

– ik buig mijn hoofd bijna tot in haar schoot, ik
Wil nu dat ze me streelt, ik ben onzichtbaar –

Ik roer haar koffie, dat is niet mijn servies, zegt
Ze, het is niet haar servies, het is geen

Wedgwood, ik ben niet haar dochter, ik ben
De hulp misschien, de kapster, de nicht

Uit Friesland of haar zusje met wie ze laatst
Over de gevoeligheid van

Heit sprak, ik ben haar moeder, altijd in het
Zwart, ze houdt van me

Wie ik ook ben, waar ik ook was, welke regel
Ik ook – met

Moeite vandaag – uit me pers, ik wacht tot ik
Opnieuw geboren word