Eigenlijk zit in het nieuwe jaar geen enkele geruststelling
Besloten, de zwarte straten onderstrepen dat zoals de
Bommen van vannacht dat deden

Geen zon en geen uitspattend vreugdevuur, zelfs niet de
Rode bal die blijft hangen ver nadien, de fiets in het
Water, de plassende man in

Het park, immers vorig jaar was hetzelfde en volgend jaar
Zal hetzelfde zijn, al die opgewekte nietszeggende berichten
Meent mijn lievelingskind

De drie minuten die hij ons gunt zijn lang genoeg voor
Dit beklag, zijn somberheid hangt evenwel de rest van
De tijd over mij

Heen als een te zwaar geworden baby die niet krijst om
Eten, ik houd hem, mijn neus in zijn plooien, mijn hart
In zijn hart en dan

De slagen, een voor het verzuim, een voor het teveel aan
Liefde, een voor het voedsel, een voor het rantsoen, een
Voor de gewenning, een

Voor de onthouding, een voor het toedekken en een voor
Het wurgen, dan een voor het vervolmaken en een voor
Het niet zien, een voor die vreugde en een voor dit zwart

log 01 januari 2011 getiteld uitzicht op zee