Ik had niet bang hoeven zijn, het ligt daar
Allemaal nog, zo half over

Zijn schouder heen zie ik het zonlicht en
Ook is daar zijn

Wiegen, zijn wang tegen mijn tranen en
Zijn handen om mijn nek

En toch blijf ik kijken naar de ruimte achter
Hem en hoe mijn strelen dat

Beperkt en hoe met vingers open de zon
Niet helemaal

Terug kan komen en dan de schaduwen trekt
Terwijl

Eenmaal daar buiten, lopend langs de huizenrij
Het zomer lijkt