een vorm
In het zwart van de nacht rolt het hoofd, hangt een arm halfzij, blijft een been in gestrekte vorm duwen…
In het zwart van de nacht rolt het hoofd, hangt een arm halfzij, blijft een been in gestrekte vorm duwen…
Het is een soort liefdesverklaring maar dan niet echt zoals het poëzie is maar dan niet de mijne, een vorm…
Met de laptop tillend voor mijn buik, zoek ik een plaatsje in het tehuis waar het rustig is en ik…
Je stond daar en had het over de muren en terwijl ze nu over je heen zijn gevallen, zo zie…
Zal ik echt schrijven over het zwarte gat waaruit we ontstaan en weer verdwijnen? De vlekken in het Oneindige verhaal…
Er is een lichtheid gekomen in haar lijf, een zacht blond in haar haren, een bredere lach dan ik ooit…
Alleen mevrouw X. schoof aan en wel om de Telegraaf te lezen die ze thuis natuurlijk niet las. Ze moest…
Soms wil je niet over het vorige gedicht heen, liever niet nog eens je best doen of juist niet je…
Elke dag een hoofdstuk, elke dag een stukje verder, soms twee terug alsof je een wandeling maakte maar je hoed…