je wordt niet groter dan ooit
Dat pietluttige herkent hij, zegt hij, er is meer, zeg ik. Dat weet hij wel. Nu wij samen aan tafel…
een flard van de blauwe stof
Met wenkbrauwen die aan een staatshoofd uit dat onbegrijpelijke land doen denken en aan mijn grote vader die, hoewel hij…
het achterland het uitzicht
Strijkend langs de kleine groene blaadjes van mijn kruidentuin, op zoek naar de gaten makende, gulzige onverlaat, houd ik alleen…
niemand mag er mee
In de beddensprei haakten zich gekleurde beesten van allerlei vorm en grootte die langzaam zich verspreidden richting zijn hoofd terwijl…
het gordijn omhoog
De tekst vergrotend die onder zijn handen ligt, turend naar de tekeningen die hij rond de kantlijn verzamelt, hem horen…
de cirkels steeds wijder
Even ben ik terug in de koele keuken van het ouderlijk huis waar mijn wangen tegen de tegeltjes rustten, mijn…
per ongeluk met natte vinger
Zomaar is de avondlucht, dampend en kil, dezelfde die om het oude huis hing waar ik deuren nog moest afsluiten,…
de figuur naast haar
Een vriendin die het laatste woord had, vindt hem daar. Door de stad gesneld nadat hij even niets meer zei….
het uitzicht bewaren
Ik zag haar fietsen als een ooievaar op hoge poten, de vriendin van mijn vader. Ik herkende de manier waarop…