stof dat blijft liggen
Er is nog steeds geen gedichtje over hoe mijn lijf nu op het leer valt, vanaf grotere hoogte lijkt het,…
ochtenddauw
We hadden bijnamen en codes, afgesproken tekens en gesprekken zonder locatie, we knikten instemmend terwijl we niets zagen dan elkaar,…
zelfs kwispelend
Een vriendelijk lezer vertelt me dat de mogelijkheid tot reageren verdwenen lijkt, misschien ben ik me niet bewust van de…
ze doet er lang over dit keer
Hij had kleine, rode handen als een boos kind dat slaat en evenzovele misverstanden, lijken in de kast, ik weet…
zo misschien verzoek ik je dat alles
Misschien had ik echt in al die straten gewoond, ramen opengezet in al die panden, haar verteld terwijl ik haar…
ver uit het zicht van
Ik ben altijd alleen, weet je dat en ik draag altijd alleen jouw vertrek met me mee en ik kan…
van haar wortels ontdaan
Erger dan de lege plekken zijn de blanco gezichten die net nog onder je lagen met lachjes en verhalen. Kom…
dat hij verzamelde en schatten noemde
Lopend door het huis is alles opgenoemd, een inventaris van de levende die met blikkerige stem in het apparaat gestopt…
en dus staat ze daar nog altijd
Beheerde ik eerst alleen maar zijn tijd en de personen die erin voorkwamen, alsof ik bij de ingang van de…