Afhankelijk zijn van een taak is net zoiets als een levenslange
relatie met een stuurs persoon, zijn of haar luimen

houden je vast en het heerlijke begin van iets nieuws is verworden
tot een soapachtig verhaal waarvan je hoopt dat het met

een knal afloopt, door eigen toedoen dan wel. Als de ontmoeting
eigenlijk het belangrijkste is, moet je zorgen dat

niets je tegenhoudt, bladen in de agenda leeg, een reislustigheid
die zorgeloos is, het werk klaar dus, de toekomst helder

en leeg vooral. Je eigen rol relativeren, het belang niet overdrijven,
vergaderen met eten erbij scheelt ook, de kachel wat

hoger, levensverhalen delen, een planning maken en toch weten
dat het anders loopt, goede moed houden en vooral

wat adem bewaren. Een hartje op de ruit is hetzelfde als het doel
dat op het werkblad staat en de pijl mag best langer.