Een huis afdalend door voorzichtig op houten dwarsbalkjes
te stappen, sommigen die doormidden breken terwijl
en langs me naar beneden storten, handen vast aan splinters
hout, en van duizelingwekkende hoogte, draaiend
op de eerste stap. Een stapeltje boeken neerleggend op een
oude deken, in een hoek van een zolder terwijl
er geen dak meer is, alleen een open doos, een zwijgende
man die me de plek wijst en als eerste naar
de vloer terugkeert. Aanwijzing en hoogte lijken niet in een
juiste verhouding te staan tot mij of dat
kleine stapeltje leesvoer. Een schat die voor later is bedoeld,
een spaarzaamheid van een uitgelezen derde,
een zeldzaamheid die na de regen en wind later door vingers
gretig zal worden betast, vermoed ik.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x