’Doelen bereikt – ja. Maar zonder voldoening, Friedrich. In het begin duurde de roes over een nieuw succes maanden. Maar geleidelijk is die vluchtiger geworden – weken, toen dagen, uren zelfs – en nu vervliegt het gevoel zo snel dat het niet eens meer in mijn huid dringt. Ik geloof nu dat mijn doelen bedriegers waren – zij waren niet de werkelijk bestemming van de oneindig veelbelovende knaap . Vaak voel ik me gedesoriënteerd: de oude doelen werken niet meer en ik ben de gave kwijt om nieuwe te bedenken. Als ik bedenk hoe mijn leven is verlopen voel ik me verraden of bedrogen, alsof er een hemelse grap met me is uitgehaald, alsof ik mijn hele leven heb verprutst met dansen op de verkeerde melodie.’
‘De verkeerde melodie?’
‘De melodie van de oneindig veelbelovende knaap – de melodie ik mijn hele leven heb geneuried!’
‘Het was de juiste melodie, Josef, maar de verkeerde dans!’

Irvin D. Yalom, uit: When Nietzsche Wept
vertaald tot Nietzsches Tranen door Else Hoog