“‘Wat voor verhaal wilt u horen?’
Ik mompel iets over het vrouwelijke perspectief.
‘Wat is het goede verhaal om u te vertellen?’
Dat heb je wanneer je iemand interviewt: de een neemt de regie over, de ander wil juist regieaanwijzingen, weer een ander begint te duwen en nummer vier vat het op als een biecht. Niemand behandelt je als journalist. Sommigen praten met je alsof je een vriend bent, anderen zien je als een ambtenaar, of als een onbekende in de trein. Ik kijk hoe ze gaat zitten.
‘Ik wil dat u me in uw boek Lena noemt.’
Ze zit te wachten op een bevel dat niet komt.
Ik lach schaapachtig, als een idioot. Dan zet ik de recorder aan.
Interviewen heeft iets van acteren: met mijn ogen wil ik wat zwakker, wat pathetischer overkomen dan ik ben, zodat zij haar verhaal op haar manier vertelt.”

uit This is Londen, Ben Judah, vertaald tot Dit is Londen: leven en dood in een wereldstad, door Henny Corver en Pon Ruiter.