Mijn vader heeft mij uitgereden
met paarden in een zware gang.
Ik lig ontdaan van mijn bestaan
in duizend stukken uit elkaar.
Ik wacht op warmte, zachte regen,
opdat ik na verloop van tijd
ontkiem en mij bijeen zal rapen
om uit de dood weer op te staan.
Atze van Wieren, Mest, uit: Grondstof
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x