Tien dagen lang struikel ik hier over luier en rugzak, wagen en
verongelukt autootje bij de stoelpoot, beer en
nijlpaard, tuimelbekertjes met inhoud, heel kleine gympies en
dan midden in de kamer of loop ik op tenen
mijn ritme verschuivend en denk op de harde slaapbank op
zolder niet aan muizen, lijken of
andere monsters die in mijn neus knijpen maar alleen aan hem
en hoe het zover gekomen is dat ik zoals mijn
moeder op de grond tegen de verwarming hurk, op gelijke hoogte
communiceer, bij elke hoek uitleg gevend aan de
attributen. Mijn vader praatte met volle mond en stoof als ervaren
coureur de vrijheid tegemoet en nam
alle wagens in één keer, al was het moeilijk opstaan nadien en
een beetje verontrustend dat niets heel bleef.
elbert gonggrijp
21 december 2017 — 13:53
Een glimlach om mijn mond van vertedering, maar ook van humor en ontroering. Dit alles proef ik bij jou. Geniet ervan, geniet van deze dagen.
Groetjes, prettige feestdagen en veel goed met je kinderen en je kleinzoon,\
Elbert xxx