Steeds meer herinneringen komen aan dezelfde tafel naar
boven, zij blijken straten, steden en gewoonten
te hebben gedeeld en nu kerstpakketten, kamerindeling en
vermaak op het oudejaar, dood en rolstoelgebruik,
kind en hond, en ik lijk even oud, een van hen, en laat de
geiten uit de achtertuin, mijn vader, mijn
dromende zoon, de boeken uit mijn kast en de kersttruien
uit het overzeese land los, dan op weg naar
huis of in de nacht veelal weet ik niet meer wie ik ben, hoe
lang ik hier al ben, ontsnapt misschien uit
het instituut met de weeë geur en de overdadige kerstslingers
met vingers die knijpen in zachte schouders en
koekjes die in vrolijke vaart net voor de tafelrand in onze
open monden verdwijnen, het boek onder de arm.
(wij lazen gisteren een kerstsprookje voor van Godfried Bomans
uit 1946 en nog wat versjes van Annie MG Schmidt over kerstmannen
en dachten aan de plezierige stem en het nette uiterlijk van de eerste)
elbert gonggrijp
20 december 2017 — 07:23
Prachtig weer en ontroerend, ook door het motto van het eind; ” …dan op weg naar//huis of in de nacht veelal weet ik niet meer wie ik ben, hoe/ lang ik hier al ben… ” Een mooie manier om aan te geven hoe je ineens los staat van het eerstgenoemde. Hoe doe je dat toch telkens weer, dat wisselen en verweven van de tijd? Ik was er gisteren ook even mee bezig voor Marten Janse, een soort ven kerstgedachte.
”
LUISTER
Waar je was vannacht hield ik jouw warmte vast.
Het kind dat ooit droomde van engelenhaar ontdeed
de huidige tijd van dadendrang. Jij was dichterbij
dan ooit. Die ene stralende ster, dat was jij.
Ik had je willen zeggen dat ik bestond nog voor jij
ooit vertrouwd met mij raakte, met jouw handen in het
duister op de tast. Het had een onbekend verhaal
kunnen zijn als je niet wist wie ik nu was.
Het moest eens verteld. Een jongen, luisterend
naar de klanken die klonken zoals ze mogelijk nooit
waren bedoeld, zoals hij jou nooit had ontmoet,
zoals hij zichzelf nooit groter waande dan toen –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 19 december 2017 ”
Moest ik even met je delen.
Lieve Alja,
ik wens je fijne Kerstdagen en een beloftevol 2018 namens
Conny en mij XXX
alja
20 december 2017 — 07:25
ik las je gedicht daarstraks al, prachtig, voor jou en conny het allerbeste, moge het maar een geweldig jaar worden!