Je omlijnt je lippen en drukt ze op een wc-papiertje af,
je tekent met het potlood op de spiegel, je
vult ze met rood en plaatst ze op de toch al niet schone
boord van zijn overhemd, je stuurt ze
met flutterig handgebaar overzee, naar de hoek, naar
de persoon op straat die je aanzag voor
familielid, je tuit ze en maakt je eigen afbeelding, je
deelt jezelf, zij wast je weg, boent je groter
eerst, hij probeert een krul over je attentie maar de geur
zit al in zijn lijf, je trekt je
ene streep over de andere, je knijpt je ogen dicht, je doet
hetzelfde, je duwt je in de plooi, veegt met
nonchalant gebaar je mouw vol, proeft de rest van de dag
de gladde smaak van boter en niet jezelf.
Sanne
10 november 2017 — 17:39
Noem dat maar “huishoudelijk”! 🙂