voor ons bedoeld

Door niets te zeggen, denk ik dat ik mijn opties open
houd, een beetje zoals bij het opstaan kijken

naar het weer en dan bepalen wat je aantrekt terwijl
alles op kleur klaar hangt, of ook

zoals ik vroeger moest werken, buigend voor hoge heren
terwijl ik inzetbaar was voor

de kleine man, de huilende collega, de boze klant, mijn
wijde armen nooit lang genoeg; door

niet te kiezen, hoop ik verkozen te worden, door niet te
spreken, hoop ik genade te krijgen, door

niet te schrijven zelfs, hoop ik het verhaal rond te maken
en terwijl de afloop allang bekend is, de

lippen alleen nog stijf op elkaar, verzin ik een partijdigheid
die alle zijden omvat en gelukkig maakt.