Vandaag dacht ik dat jij dood zou gaan zonder dat ik het
zou weten. Een beetje veel dood deze dagen.

Weinig weten. Er was er maar een die een briefje bij zijn
beste vriend had afgegeven met daarop mijn

naam maar na zestien jaar zou je kunnen denken aan een
nagebleven leerling of haha, de dichter waar

je twee bundels van had. De buurvrouw van drie hoog
achter draagt een andere titel, godzijdank.

Gisteren vond ik dat jij maar dood zou moeten vallen, ik
zei het luidop en schreeuwde een

beetje. Het lukte niet, zei je maar alles is een kwestie van
oefening. Morgen treur ik misschien

om andere redenen. De vrouw naast mij hangt haar was
uit, zes onderbroeken op een rij, groezelig nog.