225 dagen onder het gras
en je weet meer dan ik.
ze hebben je bloed allang weggenomen,
je bent een droge tak in een mand.
is dit hoe het gaat?
in deze kamer
veroorzaken
de uren van liefde
nog steeds schaduwen.

toen je ging
nam je bijna alles
mee.
ik kniel ’s nachts
voor de tijgers
die me niet met rust laten.

wat jij was
zal nooit meer gebeuren.
de tijgers hebben me gevonden
en het doet me niets.

Charles Bukowksi, voor Jane,
vertaling Ellen Deckwitz