Soms word je in een andere ruimte gedwongen tot
andere gedachten. Een steriele kamer met

twaalf zitplaatsen die gescheiden door een gekleurd
wandje nog het meest doet denken aan een

scene uit een komische serie waarbij de hallucinerende
hoofdrolspeler out of space raakt, iets

ergers willen we ons niet herinneren hoewel een rij
studenten die voor hun eindexamen willen

slagen ook zou kunnen. Wij dan reikhalzend naar
de jongen op de vierde rij terwijl we zelf

achterin komen, op naam geplaatst zoals hier op
artikelnummer. Op witte gympen en

witte bordjes wordt geruisloos het product verstrekt.
Dat viel toch best mee, zegt de assistente,

zo voor zo’n eerste keer en zet haar plakkerig mutsje
af, maar ik was hier veel vaker.