Vanuit een open raam komt muziek in een heel
vroege ochtend, klanken die ik herken maar

niet zo snel betitel al plaats ik er meteen staande
mannen bij die iets in ontvangst nemen of

uitdelen, stram, rechtop, serieus. Ook tranen voel
ik alsof ik in een kerk zit en iemand plaats

nam achter het orgel zoals mijn vader deed, ik de
keuze weet van liefje X. en die overtypte in

mijn afspeellijst, een kind hardnekkig het refrein
herhaalt. De ontroering ergert me. Het

is simpelweg te vroeg. Opeens ook ben ik bijna
gedwongen in een kring te blijven terwijl

iedereen een traktatie krijgt, zie ik oranje vlaggetjes
en realiseer ik me dat we het Wilhelmus zingen.